در طول ربع قرنی که از انقلاب ایران میگذرد تقی رحمانی 17 سال از آن را در زندانهای ایران گذارنده است. تقی رحمانی در نوشته های خویش به نوگرایی دینی و تاریخ سیاسی ایران میپردازد. این نویسنده از منتقدین شیوه اعمال حکومت دینی در ایران میباشد. وی نویسنده 26 کتاب ،جزوه و مقاله در روزنامه ها و مجلات است. تقی رحمانی بیش از یک سوم عمر خود را به جرم بیان افکارش در زندان بسر برده است. تقی رحمانی در سال 1360 به جرم نویسندگی در نشریه زیرزمینی پیشتاز به 3 سال حبس محکوم شد. وی دوباره در سال 1365 بخاطر نوشته هایش در زمینه نوگرایی دینی دستگیر و این بار برای 11 سال به زندان محکوم شد. پس از آزادی در سال 1376 تقی رحمانی به همکاری با روزنامه ها و مجلات اصلاح طلب پرداخت. در اسفند 1379 او دوباره دستگیر شد وبه مدت 14 ماه درحبس بسر برد. تقی رحمانی همراه با دو همکارش هدی صابر و رضا علیجانی در خرداد 1382 از سوی مدعی العموم تهران، سعید مرتضوی، بدون هیچ دلیل قانونی بازداشت و 22 ماه در بند بسربرد. جایزه هلمن-همت از سال 1369 از سوی سازمان دیده بان حقوق بشر به تقي رحماني اعطا شد. این جایزه تاکنون به بیش از 400 نویسنده از 88 کشور مختلف تعلق گرفته است.
قرائتی از شیعه گری معتقد است که ما باید حتماً در قدرت باشیم تا گزاره های دینی محقق شوند، که من این نگرش را "شیعه مصداقی" و نه "شیعه معیاری" می خوانم. شیعه مصداقی وقتی که در حکومت قرار می گیرد، خود را بر حق دانسته و دیگران حتی اهل سنت را هم مسلمان نمی داند و از موضع بیطرفی با شهروندان برخورد نمی کند اما شیعه معیاری امام علی(ع) را به عنوان کسی که مدافع حقوق فرد فرد شهروندان است، معیار گرفته و فارغ از اندیشه های دینی شهروندان، کشور را اداره می کند. عده ای می پندارند که چون حضرت علی(ع) و امام حسین(ع) را قبول دارند، پس خودشان هم امام علی(ع) یا امام حسین(ع) هستند، وچنین نگرشی وقتی در حکومت قرار می گیرد، فاجعه می آفریند؛ وملاک حکومت را مذهب مومنان درنظر می گیرد، در چنین شرایطی است که حتی اهل تسنن اجازه داشتن یک مسجد را هم نمی یابند. اگر چنین قرائت هایی در قالب NGO یا تشکیلاتی در جامعه مدنی بروز یابد مشکلی نیست،اما آسیب آنجاست که این قرائت ها خود را در حکومت نشان مي دهد. در موضع حکومت "قانون" حرف می زند و نه باورهای حاکمان و چنین است که وقتی کسی در حکومت قرار می گیرد نباید اعتبارات کشور را خرج باورهای خود کند، بلکه وظیفه دارد قانون را به اجرا گذاشته و مدافع حقوق فرد فرد اعضای جامعه باشد. نباید حکومت ابزارها و قدرت خود را صرف پیشبرد این امر نماید چرا که توجه به اندیشه ای خاص، تبعیض آمیز است.ما باید مراقب هر دو آفت باشیم و بهترین راه برای مراقبت از این آسیب ها، جاری کردن حکومت در ظرف "ایران" است و حکومت می بایست به وسیله قانون مدافع حقوق ایرانیان باشد.رواداری دینی یعنی اینکه این فقط من نیستم که به بهشت می روم، بلکه ممکن است کسی که غیر از من می اندیشد هم به سعادت برسد.
تاليفات تقي رحماني
دفتر سوم نقادي قدرت(بحران نظريه ومدل سياسي در ايران)
همه ي نوشته هاي اين وبلاگ به نشاني زيرمنتقل شد،شما ازاين پس مي توانيد،براي خواندن نوشته هاي آقاي رحماني به وبلاگ زيرسربزنيد:http://taghirahmany.blogfa.com/