تقي رحماني وانديشه هاي او: زندگينامه ي رحماني

تقي رحماني :

قرائتی از شیعه گری معتقد است که ما باید حتماً‌ در قدرت باشیم تا گزاره های دینی محقق شوند، که من این نگرش را "شیعه مصداقی" و نه "شیعه معیاری" می خوانم. شیعه مصداقی وقتی که در حکومت قرار می گیرد، خود را بر حق دانسته و دیگران حتی اهل سنت را هم مسلمان نمی داند و از موضع بیطرفی با شهروندان برخورد نمی کند اما شیعه معیاری امام علی(ع) را به عنوان کسی که مدافع حقوق فرد فرد شهروندان است، معیار گرفته و فارغ از اندیشه های دینی شهروندان، کشور را اداره می کند. عده ای می پندارند که چون حضرت علی(ع) و امام حسین(ع) را قبول دارند، پس خودشان هم امام علی(ع) یا امام حسین(ع) هستند، وچنین نگرشی وقتی در حکومت قرار می گیرد، فاجعه می آفریند؛ وملاک حکومت را مذهب مومنان درنظر می گیرد، در چنین شرایطی است که حتی اهل تسنن اجازه داشتن یک مسجد را هم نمی یابند. اگر چنین قرائت هایی در قالب NGO یا تشکیلاتی در جامعه مدنی بروز یابد مشکلی نیست،اما آسیب آنجاست که این قرائت ها خود را در حکومت نشان مي دهد. در موضع حکومت "قانون" حرف می زند و نه باورهای حاکمان و چنین است که وقتی کسی در حکومت قرار می گیرد نباید اعتبارات کشور را خرج باورهای خود کند، بلکه وظیفه دارد قانون را به اجرا گذاشته و مدافع حقوق فرد فرد اعضای جامعه باشد. نباید حکومت ابزارها و قدرت خود را صرف پیشبرد این امر نماید چرا که توجه به اندیشه ای خاص، تبعیض آمیز است.ما باید مراقب هر دو آفت باشیم و بهترین راه برای مراقبت از این آسیب ها، جاری کردن حکومت در ظرف "ایران" است و حکومت می بایست به وسیله قانون مدافع حقوق ایرانیان باشد.رواداری دینی یعنی اینکه این فقط من نیستم که به بهشت می روم، بلکه ممکن است کسی که غیر از من می اندیشد هم به سعادت برسد.

تاليفات تقي رحماني